`The Darkness Of Her Soul` rozdział.5

Krążyłam wokół ratusza, szukając szatyna. Moje rozbłysły, gdy usłyszałam znane mi dźwięki muzyki. Podeszłam bliżej, miałam szczęście, że jeszcze nie uzbierał się tłum słuchaczy. Wrzuciłam dość sporą kwotę pieniędzy. Chłopak uniósł głowę, spojrzał na mnie. Skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej.
Przysłuchiwałam się tej melodii, oraz słowom. 
Słowa:

It's a heart breaker, she's a heartbreaker
Tell your friends that that girl is a heartbreakerDon't go near her. She's a male undefined species
She hunts for him, just to get a whiff of his fame.
I can't take it. Tell'em she's a heartbreaker.
Tell your friends that that girl is a heartbreaker
Don't go near her. She's a male undefined species
She hunts for him, just to get a whiff of his fame.
I can't take it. Tell'em she's a heartbreaker.
Oh, she's telling me to get it.
But, girl I don't want it.
I don't want you no more.
That's why I'm saying
I can't take it no more.
All these paps
all these girls
knocking on my door


Tłumaczenie :To jest łamacz serc,ona jest łamaczką serc
Powiedz twoim znajomym że ta dziewczyna jest łamaczką serc
Nie idź blisko niej,ona jest samcem nieokreślonego gatunku
Ona poluje na niego, tylko po to aby dostać powiew sławy
Nie mogę tego znieść, powiedz im że ona jest łamaczką serc

Oh, ona mówi mi żeby to wziąć
Ale, dziewczyno nie chce tego
Dlatego mówię
Nie mogę już tego znieść
Cała ta paplanina
Wszystkie te dziewczyny
Pukające do moich drzwi


Czy on śpiewa.. O mnie ? Nie jestem łamaczką serc.Pff. Za dużo sobie pozwala. Prychnęłam, przez co popatrzył się na mnie i uśmiechnął zadziornie, bo zrozumiał, że słowa do mnie dotarły. Po chwili zaczął dalej, a wokół mnie zebrało się multum ludzi, przysłuchujących się i co jakiś czas wrzucających pieniądze do futerału. 

Słowa :Heartbreaker,
you didn't get the best of me.
I hope you're happy now.
You made me cry,
but do you know the real reason why? girl
It's a heart breaker, she's a heartbreaker
Tell your friends that that girl is a heartbreaker
Don't go near her. She's a male undefined species
She hunts for him, just to get a whiff of his fame.
I can't take it. Tell'em she's a heartbreaker.
It's a heart breaker, she's a heartbreaker
Tell your friends that that girl is a heartbreaker
Don't go near her. She's a male undefined species
She hunts for him, just to get a whiff of his fame.
I can't take it. Tell'em she's a heartbreaker.
Tłumacz:
Łamacz serc
Nie dostałaś tego co we mnie najlepsze
Mam nadzieję że jesteś teraz szczęśliwa
Sprawiłaś że płakałem
Ale czy znasz powód? dziewczyno
To jest łamacz serc,ona jest łamaczką serc
Powiedz twoim znajomym że ta dziewczyna jest łamaczką serc
Nie idź blisko niej,ona jest samcem nieokreślonego gatunku
Ona poluje na niego, tylko po to aby dostać powiew sławy
Nie mogę tego znieść, powiedz im że ona jest łamaczką serc
Powiedz twoim znajomym że ta dziewczyna jest łamaczką serc
Nie idź blisko niej,ona jest samcem nieokreślonego gatunku
Ona poluje na niego, tylko po to aby dostać powiew sławy
Nie mogę tego znieść, powiedz im że ona jest łamaczką serc.


Gdy zakończył, zaczęłam klaskać sztucznie.
- Ha, ha, ha.
Justin wstał, zbierając pieniądze i chowając do kieszeni. Po chwili, gitarę schował do futerału. Spojrzał na ludzi, pokłonił się i uśmiechnął.
- No co? - Zapytał mnie, chodź wiedział, o co chodzi.
- O kim ta piosenka? - Odpowiedziałam pytaniem, na pytanie. Wywrócił oczami, uśmiechając się wrednie.
- To chyba moja sprawa ? Zresztą powinnaś wiedzieć. - Uniósł palec i dźgnął mnie nim w biodro.
- Nie życzę sobie takich piosenek o mnie. Nie jestem żadną łamaczką serc. - Wyrzuciłam ręce w górę. Zaśmiał się ironicznie.
- Serio, Melody, serio? - Pokręcił głową na boki, nie wierząc, w to co mówię. Zmarszczyłam czoło.
Wow, chociaż pamięta moje imię. No, kolejny postęp.
- No tak. Nie łamię serc chłopakom. - Wzruszyłam ramionami, a Justin jeszcze głośniej wybuchnął śmiechem.
Uderzyłam go żartobliwie w ramię. Po chwili zadzwonił mój telefon i odebrałam go.
* Rozmowa *
- Hej, maleńka. To ja ten z imprezy i ten, co dzwonił do Ciebie wczoraj rano. Umówimy się na jakiegoś drinka, hmm? - Usłyszałam męski głos w słuchawce i wywróciłam oczami.
- E, nie ma takiego numeru. - Wypaliłam nagle, rozłączając się. Nie miałam ochoty, na żadne takie randeczki.
- Widzisz. Założę się, że to był jakiś chłopak. - Justin wyszczerzył się, tak, że było widać rząd jego białych ząbków.
- Nie. To mama. - Skłamałam.
Spojrzał na mnie " z pod byka " nie wierząc.
Założyłam ręce na biodra.
- I tak nie masz racji.
- Kiedyś to zrozumiesz, Melody. - Poklepał mnie po ramieniu, a ja odrzuciłam szybko jego rękę.
- Nie zrozumiem, bo nie mam czego. - Prychnęłam z frustracji i pokazałam mu język, a on się zaśmiał szyderczo.
Ruszyłam w przeciwną stronę, co jakiś czas odwracając się i spoglądając na szatyna.
Ja mu dam, łamaczkę serc. Po prostu lubię chłopców, to tyle.
A może ma racje? No, jasne Melody, pewnie. Jeszcze mu uwierz, to już w ogóle postradasz zmysły.
Wparowałam do willi, od razu na wejściu zauważyłam rodziców stojących w kuchni i robiących coś przy zmywarce.
- O, jesteś kochanie. Możesz nam pomóc w.. - Mama, zaczęła przemiłym głosem. A we mnie coś się zagotowało.
- Nie. - Przerwałam od razu, idąc na górę.
- Jak to NIE ? - Ojciec podniósł ton.
- Nie. - Wzruszyłam ramionami, biorąc jabłko i idąc po schodach. Odwróciłam się, a Blair puściła mi ostrzegawcze spojrzenie z salonu. Pokazałam środkowy palec, w stronę rodziców, tak, aby widziała to moja opiekunka. Pokiwała głową, z rozczarowaniem. Ponownie wzruszyłam ramionami, przegryzając jabłko. Weszłam do pokoju, siadając przed lustrem i rozczesując włosy. Po chwili mój telefon się odezwał, a ja odebrałam, myśląc, że to znów ten chłopak.

- CZEGO ? - Warknęłam.
- Mel, Mel. Tu Jacob. Chcemy z Elen, przejść się do skateparku, chcesz też? - Zapytał.
- Wiesz dobrze, że nie lubię skateparków. - Wymamrotałam.
- To dlatego, że nie umiesz jeździć, prawda? - Jacob zaśmiał się.
- Nieprawda ! . Poza tym, nie ma kto mnie nauczyć. A po ostatniej nauce z Tobą, miałam rozwalone nogi i zwichniętą rękę. Ja bardzo dziękuję. - Również się zaśmiałam.
- Czyli nie?
- No, nie za bardzo.
- Rozumiem, to do jutra.
- No, pa.
Rozłączył się, a ja wstałam i opadłam na łóżko.
Jakby tu, uwieźć tego Justina. Nie daruje mu tak łatwo. Idiota.